Kişisel verilerin korunması, gerçek veya tüzel kişilere ait olan ve onların belirlenebilir bir başka ifadeyle teşhis edilebilir olmasını sağlayan şahsa özgü ve özel bilgilerin hukuki anlamda koruma altına alınmasını ifade eder.
“Kişisel Veri” Kavramı
Kişisel Verilerin Korunmasına Dair Kanun tasarısında “kişisel veri” kavramı 1995/46/EC sayılı Avrupa Komisyonu direktifine paralel şekilde, “belirli veya kimliği belirlenebilir gerçek ve tüzel kişilere ilişkin bütün bilgiler” olarak tanımlanmıştır. Kanun tasarısının gerekçesi incelendiğinde, kişisel veri kavramının sadece ad, soyad, doğum yeri, doğum tarihi gibi kişilerin tanınmasını ve teşhisini sağlayan bilgilerden ibaret olmadığı ayrıca kişilerin fiziksel, sosyal, kültürel, ekonomik, psikolojik tüm bilgileri kapsadığı ifade edilmiştir. Bu kapsamda kişinin kimlik bilgilerine ek olarak, vatandaşlık numarası, vergi numarası, pasaport numarası, sosyal güvenlik numarası, sürücü belgesi numarası, taşıt plakası, ev adresi, iş adresi, e-posta adresi, telefon numarası, faks numarası, özgeçmişi, fotoğrafı, videosu, genetik bilgileri, kan grubu, kriminal geçmişi ve adli sicil bilgileri gibi kişinin belirli veya belirlenebilir olmasını sağlayan tüm bilgiler kişisel veri niteliği taşımaktadır ve kişiler verilerin korunması kapsamına girmektedir.
“Özel Veri” Niteliğindeki Kişisel Verilerin Korunması
Ayrıca kişisel verilerin korunması kanunu tasarısı, bir takım kişisel verileri “özel veri” kapsamında değerlendirmiş ve bu tür verilerin işlenmesini yasaklamıştır. Bu kapsamda olmak üzere kişilerin ırkı, siyasi düşüncesi, felsefi inancı, dini inancı, mezhebi veya diğer inançları ile dernek, vakıf veya sendika üyeliği, sağlık bilgileri ile özel yaşamları dair bilgiler ile herhangi suçtan mahkumiyete dair tüm bilgiler “özel veri” sayılmış ve bu tür özel verilerin işlenmesi prensip olarak yasaklanmış ve bu verilerin işlenmesi belirli şartlara bağlanmıştır..
Kişisel Verilerin Korunmasına Dair Kanun Tasarısı
Türkiye, gerek üyelik sürecinde olduğu Avrupa Birliği’nin müktesebatına uyum sağlamak gerekse 1981 yılında imzaladığı “Kişisel Nitelikteki Verilerin Otomatik İşleme Tabi Tutulması Karşısında Şahısların Korunmasına Dair Sözleşme”nin onayı kapsamında Kişisel Verilerin Korunmasına Dair Kanun tasarısını hazırlamış ve 2008 yılında TBMM’ye göndermiştir. Aradan geçen 7 yıla rağmen kişisel verilerin korunması hakkındaki tasarı henüz yasalaşmamış olsa da, tasarı metni hakkında meclis komisyonlarındaki görüşüme aşamasına geçildiğinden tasarının yakın bir zamanda yasalaşacağını tahmin etmek güç değildir.
Elektronik Ticaret Kanunu’nda Kişisel Verilerin Korunması
Elektronik Ticaretin Düzenlenmesi Hakkında Kanun, özellikle e-ticaret yapan kişi ve kurumlar (hizmet sağlayıcı) ile e-ticaret yapılması için ortam sağlayanlar (aracı hizmet sağlayıcı) için kişisel verilen korunmasına ilişkin bir takım yükümlülükler getirmektedir. Ancak, kişisel verilerin korunması hususu halen tasarı halinde olan bir yasa metni ile düzenlendiğinden ve e-ticaretle ilgili bu kanunda kişisel verilere ilişkin detaylı düzenlemeler getirilmemiştir. Hatta kanun yapma tekniğine aykırı bir şekilde kişisel verilerin korunmasına dair bir takım yükümlülükler (kurallar) getirildiği halde kanun metnine herhangi bir yaptırım konulmamıştır. Şöyle ki; elektronik ticaret kanununun idari para cezalarına ilişkin 12. maddesinde diğer ihlallerle ilgili bir takım para cezası yaptırımlarına yer verildiği halde kişisel verilerin korunması yükümlülüğünün ihlali bakımından herhangi bir para cezası öngörülmemiştir. Ancak kişisel veriler noktasında cezai sorumluluk bakımından Türk Ceza Kanunu’nun 135. ve 136. maddeleri kişisel verilerin kaydedilmesi ve ele geçirilmesi suçlarını düzenlemektedir.