Bir düşme tutucu sistem ile düşme sınırlayıcı sistem arasındaki farkı anlamanız oldukça önemlidir. Bu terimler inşaat sektöründe sıklıkla kullanılmaktadır ancak yüksekte çalışma yapılan her durumda da geçerlidir.
DÜŞME SINIRLAYICI: Bir düşme sınırlayıcı sistem, çalışanın çatının kenarı veya yükseltilmiş bir çalışma yüzeyinin kenarı gibi düşme noktasına gelmesini önlemek için kullanılan ekipmanlardan oluşur. En yaygın kullanılan düşme sınırlayıcı sistem, standart korkuluklardır. Ayrıca, yüksekteki bir çalışma alanından kişinin düşmesini sınırlayan halat/kemer sistemleri de diğer bir tür sınırlayıcı sistemidir.
DÜŞME TUTUCU: ABD İş Sağlığı ve Güvenliği Ajansı (OSHA) tanımına göre, düşme tutucu sistem, çalışma alanından düşen bir kişiyi tutmak için kullanılan sistem anlamına gelir. Bu sistemde, bir bağlama noktası, bağlayıcılar, emniyet kemeri veya paraşüt tipi emniyet kemeri vardır ve ek olarak halat, hız kesici alet, cankurtaran halatı veya bunların uygun bir kombinasyonu olabilir. Tüm sistemin, düşüşü durdurma veya tutma esnasında dahil olan büyük çarpma kuvvetine dayanabilecek kapasitede olmalıdır. Bu kuvvetler, ivmeye bağlı olarak, düşme mesafesi ile artar (düşme koruyucusu olmayan bir insan 1 metreden ½ dakikada ve 5 metreden 1 dakikada düşer!)
Düşme tutucu sistemler için gereken 5 temel maddeyi birlikte inceleyelim:
1) Kemer kullanımı ABD’de 31 Aralık 1997 tarihinden itibaren tercih edilmemektedir. Ancak, eğer sistem, çalışan üzerindeki maksimum tutma kuvvetini 410 kilo ile sınırlıyor ise kullanılabilir. 820 kilogramlık bir maksimum tutma kuvvetine paraşüt tipi emniyet kemeri kullanıldığında izin verilir. Bazı ülkelerde, düşmeyi tutucu olarak kemer kullanılmasına izin verilmemektedir.
2) Sistem, çalışanın 2 metreden serbest düşmesini ve düşme yüzeyine çarpmamasını sağlayacak şekilde teçhizatlanmalıdır. Serbest düşüş mesafesinden sonra, sistemin hız kesici veya şok emici bileşeni, çalışanı ek 1 metre içinde tamamen durdurmalıdır.
3) Bağlama noktası çalışan başına en az 2 tonu kaldırabilecek sağlamlıkta olmalıdır. Düşüş ile ortaya çıkan çarpma kuvvetine dayanacak şekilde imal edilmedikleri için, çoğu korkuluk sistemi yeterli bir bağlama noktası değillerdir.
4) Sistemin paraşüt tipi emniyet kemerine D halkası ile bağlama noktası çalışanın sırtında omuz hizasına yakın ve sırtın ortasında bulunmalıdır.
5) Sistemin bileşenleri, her kullanım öncesinde hasar ve aşınmaya karşı kontrol edilmelidir. Serbest bir düşüşün çarpma yüklemesine maruz kalmış tüm bileşenler emekliye ayrılarak, imha edilmelidir.
Kaynak:
DÜŞME SINIRLAYICI: Bir düşme sınırlayıcı sistem, çalışanın çatının kenarı veya yükseltilmiş bir çalışma yüzeyinin kenarı gibi düşme noktasına gelmesini önlemek için kullanılan ekipmanlardan oluşur. En yaygın kullanılan düşme sınırlayıcı sistem, standart korkuluklardır. Ayrıca, yüksekteki bir çalışma alanından kişinin düşmesini sınırlayan halat/kemer sistemleri de diğer bir tür sınırlayıcı sistemidir.
DÜŞME TUTUCU: ABD İş Sağlığı ve Güvenliği Ajansı (OSHA) tanımına göre, düşme tutucu sistem, çalışma alanından düşen bir kişiyi tutmak için kullanılan sistem anlamına gelir. Bu sistemde, bir bağlama noktası, bağlayıcılar, emniyet kemeri veya paraşüt tipi emniyet kemeri vardır ve ek olarak halat, hız kesici alet, cankurtaran halatı veya bunların uygun bir kombinasyonu olabilir. Tüm sistemin, düşüşü durdurma veya tutma esnasında dahil olan büyük çarpma kuvvetine dayanabilecek kapasitede olmalıdır. Bu kuvvetler, ivmeye bağlı olarak, düşme mesafesi ile artar (düşme koruyucusu olmayan bir insan 1 metreden ½ dakikada ve 5 metreden 1 dakikada düşer!)
Düşme tutucu sistemler için gereken 5 temel maddeyi birlikte inceleyelim:
1) Kemer kullanımı ABD’de 31 Aralık 1997 tarihinden itibaren tercih edilmemektedir. Ancak, eğer sistem, çalışan üzerindeki maksimum tutma kuvvetini 410 kilo ile sınırlıyor ise kullanılabilir. 820 kilogramlık bir maksimum tutma kuvvetine paraşüt tipi emniyet kemeri kullanıldığında izin verilir. Bazı ülkelerde, düşmeyi tutucu olarak kemer kullanılmasına izin verilmemektedir.
2) Sistem, çalışanın 2 metreden serbest düşmesini ve düşme yüzeyine çarpmamasını sağlayacak şekilde teçhizatlanmalıdır. Serbest düşüş mesafesinden sonra, sistemin hız kesici veya şok emici bileşeni, çalışanı ek 1 metre içinde tamamen durdurmalıdır.
3) Bağlama noktası çalışan başına en az 2 tonu kaldırabilecek sağlamlıkta olmalıdır. Düşüş ile ortaya çıkan çarpma kuvvetine dayanacak şekilde imal edilmedikleri için, çoğu korkuluk sistemi yeterli bir bağlama noktası değillerdir.
4) Sistemin paraşüt tipi emniyet kemerine D halkası ile bağlama noktası çalışanın sırtında omuz hizasına yakın ve sırtın ortasında bulunmalıdır.
5) Sistemin bileşenleri, her kullanım öncesinde hasar ve aşınmaya karşı kontrol edilmelidir. Serbest bir düşüşün çarpma yüklemesine maruz kalmış tüm bileşenler emekliye ayrılarak, imha edilmelidir.
Kaynak: