1. Giriş
Akaryakıt istasyonları ile ilgili olarak iki önemli mevzuat bulunmaktadır.
Bunlardan birincisi, “Akaryakıt İstasyonları-Emniyet Kuralları” isimli TS 12820 Standardı olup, Sanayi ve Ticaret Bakanlığı isteği üzerine 20 Mayıs 2007 tarih ve 26527 sayılı Resmi Gazete’de tebliğ olarak yayınlanarak mecburi standart kapsamına alınmıştır.
İkincisi ise “Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik” olup Resmi Gazete’de 19.12.2007 tarih ve 26735 sayı ile yayınlanarak yürürlüğe girmiştir. Yönetmeliğin “Tehlikeli Maddelerin Depolanması ve Kullanılması” isimli sekizinci kısmında akaryakıt istasyonlarında alınacak yangın güvenlik önlemleri sıralanmaktadır.
Benzin, yakıt nafta, gaz yağı, jet yakıtı, motorin (dizel), fuel oil, biyodizel ve biyoyakıt (etanollü benzin) akaryakıt grubu altında toplanmaktadır. Akaryakıt istasyonları ise esas itibariyle karayolunda seyreden araçların akaryakıt, yağ, basınçlı hava gibi ihtiyaçlarının sağlandığı ve taşıtlarla ilgili bazı basit teçhizat parçaları ile hizmetlerin verildiği yerlerdir. TS 12820’ye göre akaryakıt istasyonları; akaryakıtların depolandığı ve sabit olarak tesis edildiği, cihaz, donanım ve teçhizatla motorlu kara ve deniz taşıtlarının yakıt depolarına veya yakıt kaplarına doldurulduğu ve/veya isteğe bağlı olarak oto lastiği, akümülatör ve bazı diğer ihtiyaçlarla ilgili satış ve servis hizmetlerinin verildiği yer olarak tanımlanmaktadır.
İçerisinde akaryakıtla birlikte LPG de satılan akaryakıt istasyonları ayrıca TS 11939’a, sıkıştırılmış doğalgaz (CNG) veya sıvılaştırılmış doğal gaz (LNG) satılan akaryakıt istasyonları ise ayrıca ilgili mevzuata uygun olmalıdır. Akaryakıt istasyonları içerisinde kurulmuş ve kurulacak olan LPG otogaz istasyonlarının TS 11939 Standardına uygun olmaları zorunludur.
2. Tehlikeli Bölgeler ve Sınırlamalar
Akaryakıt istasyonlarında yangın önlemleri tehlike bölgelerine göre belirlenir. Tehlikeli bölgeler, patlama ihtimallerine göre 3 gruba ayrılır.
Patlayıcı gaz-hava karışımının devamlı surette veya uzun süre mevcut olduğu boru ve kap içleri gibi bölgeler
0. Bölge, patlayıcı gaz-hava karışımının normal çalışma sırasında oluşma ihtimalinin olduğu dolum borusu civarı ve armatürler gibi bölgeler
1. Bölge, patlayıcı gaz-hava karışımının normal çalışma sırasında oluşma ihtimalinin olmadığı ve fakat olması halinde yalnız kısa bir süre için mevcut olduğu,
2. Bölge tankların yakın çevresi gibi bölgeler
olarak gruplandırılmaktadır.
Ayrıca, elektrik ve her türlü mekanik tesisatının projelendirilmesi, tesisi, işletilmesi, bakım/onarımı ve gerekli cihazların seçilmesinde patlayıcı ortamların dikkate alınmasına ihtiyaç duyulmayan bölgeye “Emniyetli Bölge” denilmektedir.
Tank doldurma ağzının herhangi bir kısmı ile 1. Bölgeye giren zemin kodunun altındaki çukurlar ve boşluklar 0. Bölgedir. Gevşek bir doldurma bağlantısından yatay düzlemde 3 m’lik bir yarıçap ve sıkı bir doldurma bağlantısından 1 m’lik bir yarıçap dahilinde, zemin seviyesinden 50 cm’ye kadar 1. Bölge kabul edilir. Tahliye
borusunun açık ucundan, bütün yönlerde 1 m mesafede 0. Bölge kabul edilir. Diğer taraftan, parlama noktası 37,8 ºC ve daha yüksek olan sıvılara “yanıcı sıvı” denir ve parlama noktası 37,8 ºC’nin altında olan sıvılara “parlayıcı sıvılar” denilir. Yanıcı ve parlayıcı sıvıların, Binaların Yangından Korunması Hakkındaki Yönetmeliğe göre, sınıflandırması Tablo 1’de verilmiştir. Parlama noktasının üzerinde ısıtılan Sınıf II ve Sınıf IIIA sıvılar, Sınıf I olarak kabul edilir. Akaryakıt istasyonlarında bulunan sıvıların yanıcılık sınıfları Tablo 2’de görülmektedir. Tehlike bölgeleri belirlenirken bu tabloda verilen sınıflandırma esas alınır.
3. Akaryakıt Depolama Tankları
Akaryakıt tankları, TS 8993’e veya TS EN 976-1’e uygun olmalıdır. Tanklar, imalâtçının talimatlarına göre yer altına tesis edilmeli, sağlam bir zemin üzerine oturtulmalı ve her tarafından en az 15 cm kalınlığında, temiz, yıkanmış, tane büyüklüğü 0,3 cm’yi aşmayan ve korozyon yapma etkisi olmayan kum ile her 15 cm’lik kalınlık için sıkıştırma yapılarak, hava boşluğu bırakmayacak şekilde doldurulmalıdır. Tanklar, düşürüldüğü veya yuvarlandığı zaman kaynak yerinin veya herhangi bir kısmının zarar görmemesi, delinmemesi ve koruyucu tabakasının sıyrılmaması için, çukura dikkatli bir şekilde indirilmelidir.
Yeni açılacak akaryakıt istasyonlarında, akaryakıt sadece yer altı tanklarında depolanmalıdır. Yeraltı tankı, yer altına tamamen gömülü, üzerindeki toprak tabakası en az 60 cm olan ve ayrıca üstü en az 10 cm’lik bir beton tabakası ile örtülen tankı ifade eder. Yeraltı tankı üzerinde araç trafiği olacak veya olma ihtimali
var ise, üzerinden geçecek araçların vereceği zararı önlemek üzere, tankın üzerinin en az 60 cm kalınlığında
sıkıştırılmış dolgu malzemesi ile ve dolgunun üzerinin de 15 cm kalınlığında demir takviyeli beton plaka ile kapatılması şarttır.
Beton plaka kullanıldığında, plakanın yatay düzlemde her yönde, tankın oluşturduğu alanın kenarlarından en az 50 cm taşması gerekir. Beton plaka ile üzeri kapatılmayan tankların üzerinden araç geçişini önlemek üzere, tankın gömülü olduğu alanın etrafı en az 180 cm yüksekliğinde tel örgü ile çevrilir.
Tanklarının depo sahasına ait olmayan arsa ve araziden uzaklığının en az 1 m olması şarttır. Tankların meskûn yerlere olan uzaklığı ile kendi aralarındaki uzaklık için Tablo 3’teki değerler esas alınır. Mesafeler tank dış cidarlarından ölçülen en kısa mesafedir.
Yeraltı tankları mekanik etkilerden korunmalı ve yangın hâlinde sızdırmaz kalabilmelidir. Korozyona dayanıklı olmayan malzemeden yapılmış yeraltı tankları, korozyon tehlikesine karşı, bir yalıtım tabakası ile korunmalıdır. Tankların kapatılmaz bir havalandırma borusu bulunmalı ve bu borunun doldurma sırasında gaz
sıkışmasına meydan vermeyecek ebatta olması şarttır. Bu şart, bölmeli tanklarda her bölme için geçerlidir. Havalandırma borularının kapalı hacimlere açılmaması ve zeminden en az 4 m yüksekte açık havaya çıkması gerekir. Boru uçları, yağmur ve yabancı madde girişine karşı korunmalıdır.
Tanklar, uygun şekilde topraklanmalı ve periyodik olarak denetlenmelidir. Katodik koruma yetkili teknik elemanlarca en az yılda bir defa olmak üzere periyodik olarak kontrol edilmelidir.
Tanktaki sıvı seviyesinin kontrolü için uygun bir donanım bulunmalı ve doldurma operatörü bu donanıma kolaylıkla ulaşabilmelidir. Tank doldurulurken sıvı seviyesi tank kapasitesinin % 90’ına ulaştığında duyulabilir şiddette sesli ikaz veren bir alarm sistemi veya sıvı seviyesi tank kapasitesinin % 95’ine ulaştığında tanka olan akışı otomatik olarak kesen donanım olmalıdır. Bu donanımlar normal veya acil havalandırma istemlerinin uygun şekilde çalışmasını engellememeli veya sınırlamamalıdır.
4. Akaryakıt Servis İstasyonları
Servis istasyonları kurulurken “Binaların Yangından Korunması Hakkındaki Yönetmelik” ve bu yönetmelikte yer almayan hususlar hakkında TS 12820 Standardı hükümlerine uyulur. Servis istasyonları için yönetmelikte belirtilen uyulması gereken mesafeler Tablo 4’te verilmiştir.
Yönetmelikte, tankların betonarme havuz içerisine yerleştirilmesi gerektiği, tank başına 45.000 litreyi geçmemek şartı ile, bir istasyonda 250.000 litre akaryakıt depolanabileceği belirtilmektedir. Akaryakıt servis istasyonunun tamamı, merkezi ve gelişmiş bir topraklama sistemine bağlanmalı, topraklama hattından bir seyyar uç, dolum ağzı muhafazası içine alınarak boşaltım yapan tankerlerin topraklanmasında kullanılmalıdır.
Tankerler dolum işlemine başlamadan önce statik yükten arındırılmalı, doldurma ve boşaltma esnasında tank ile tanker arasında statik elektrik yükü dengesini sağlayacak bağlantı yapılmalı ve tanker topraklanmalıdır.
Bütün elektrik tesisatı ve elektrikli cihazlar, tesis edildikleri yerler için uygun olmalı ve ana panolara kaçak akım koruma rölesi konulmalıdır. Bir koruma bölgesi, dışarısı ile irtibat noktası olmayan bir zemin, duvar, çatı veya diğer yapının ötesine geçmemelidir.
Yakıt hortumu ve tabancasının bir parçası olan bütün elektrik tesisatı ve elektrikli cihazlar Bölge 0’da kullanım için uygun olmalıdır. Sınıf I yakıtların depolandığı, doldurulup boşaltıldığı veya satıldığı yerlerdeki elektrik tesisatı ve elektrikli cihazlar Bölge-0 veya Bölge-1 şartlarına uygun olarak tasarımlanmalı ve tesis edilmelidir. Acil durumlarda bütün dispenserlere giden gücü kesmek için, dispenserlerden uzakta ve kolaylıkla ulaşılabilen bir yerde açıkça fark edilen devre kesici olmalıdır.
İkmal kolonları ve ikmal sistemleri, devrilmeye ve araç çarpmalarına karşı emniyete alınmalı, bunlar zemin seviyesinin altına ve özellikle bodrumlara konulmamalıdır. İkmal kolonunun 5 m yarıçaplı çevresinde, daha alt kotlardaki hacimlere giden kanal, boru ve tesisat açıklıklarının bulunmaması gerekir. Boru ve kabloların geçtiği kanallarda yanıcı buhar karışımlarının meydana gelmesi, kum doldurulması gibi yöntemlerle önlenmelidir. Boşaltma ünitesi, depo dolduğunda otomatik olarak kapanan bir vana ile donatılmalı veya vananın açma kolunda sabitleştirme düzeni bulunmalıdır.
Tank sahasındaki akaryakıt sızıntıları bir toplanma çukurunda toplanmalı, iki kademeli taşımalı bir sızdırma şebekesinden geçirilip uygun şekilde yapılmış bir foseptiğe verilerek mekanik temizleme yapılmalıdır. İstasyonda, her dispenser adasının yanında ve her binanın içerisinde, TS 862-EN 3’e uygun en az 1 adet 6 kg’lık kuru kimyevi tozlu, ilave olarak istasyon içerisinde farklı yerlerde ve doldurma ağzına 7 m’den yakın ve 25 m’den uzak olmayacak şekilde, asgari 89 B söndürme etkisi olan en az 2 adet 50 kg’lık kuru kimyevi tozlu tekerlekli yangın söndürme cihazı olması şarttır.
Seyyar yangın söndürücülerin yanında, özellikle araç ve dağıtım birimi yangınlarında kullanılmak üzere en az 1 adet 2 m x 2 m’lik yanmaz örtü bulunmalıdır. İstasyonda, yıldırım tehlikesine karşı TS 622’ye uygun bir paratoner sistemi olmalıdır. Dolum ve nefeslik bölgelerine “Sigara ve benzerleri içilmez, Aracınızın motorunu durdurunuz, Cep telefonu kullanılmaz” veya eşdeğer uyarı işaretleri dikkat çekici biçimde asılmalıdır. İstasyonda çalışanlar, ana dağıtım firması tarafından işleri ile ilgili sağlık, emniyet ve yangına müdahale eğitimine tabi tutulmuş olmalıdır. Ayrıca alarm ve tahliye eğitim ve tatbikatları yapılmalıdır.
Kaynaklar
Akaryakıt istasyonları ile ilgili olarak iki önemli mevzuat bulunmaktadır.
Bunlardan birincisi, “Akaryakıt İstasyonları-Emniyet Kuralları” isimli TS 12820 Standardı olup, Sanayi ve Ticaret Bakanlığı isteği üzerine 20 Mayıs 2007 tarih ve 26527 sayılı Resmi Gazete’de tebliğ olarak yayınlanarak mecburi standart kapsamına alınmıştır.
İkincisi ise “Binaların Yangından Korunması Hakkında Yönetmelik” olup Resmi Gazete’de 19.12.2007 tarih ve 26735 sayı ile yayınlanarak yürürlüğe girmiştir. Yönetmeliğin “Tehlikeli Maddelerin Depolanması ve Kullanılması” isimli sekizinci kısmında akaryakıt istasyonlarında alınacak yangın güvenlik önlemleri sıralanmaktadır.
Benzin, yakıt nafta, gaz yağı, jet yakıtı, motorin (dizel), fuel oil, biyodizel ve biyoyakıt (etanollü benzin) akaryakıt grubu altında toplanmaktadır. Akaryakıt istasyonları ise esas itibariyle karayolunda seyreden araçların akaryakıt, yağ, basınçlı hava gibi ihtiyaçlarının sağlandığı ve taşıtlarla ilgili bazı basit teçhizat parçaları ile hizmetlerin verildiği yerlerdir. TS 12820’ye göre akaryakıt istasyonları; akaryakıtların depolandığı ve sabit olarak tesis edildiği, cihaz, donanım ve teçhizatla motorlu kara ve deniz taşıtlarının yakıt depolarına veya yakıt kaplarına doldurulduğu ve/veya isteğe bağlı olarak oto lastiği, akümülatör ve bazı diğer ihtiyaçlarla ilgili satış ve servis hizmetlerinin verildiği yer olarak tanımlanmaktadır.
İçerisinde akaryakıtla birlikte LPG de satılan akaryakıt istasyonları ayrıca TS 11939’a, sıkıştırılmış doğalgaz (CNG) veya sıvılaştırılmış doğal gaz (LNG) satılan akaryakıt istasyonları ise ayrıca ilgili mevzuata uygun olmalıdır. Akaryakıt istasyonları içerisinde kurulmuş ve kurulacak olan LPG otogaz istasyonlarının TS 11939 Standardına uygun olmaları zorunludur.
2. Tehlikeli Bölgeler ve Sınırlamalar
Akaryakıt istasyonlarında yangın önlemleri tehlike bölgelerine göre belirlenir. Tehlikeli bölgeler, patlama ihtimallerine göre 3 gruba ayrılır.
Patlayıcı gaz-hava karışımının devamlı surette veya uzun süre mevcut olduğu boru ve kap içleri gibi bölgeler
0. Bölge, patlayıcı gaz-hava karışımının normal çalışma sırasında oluşma ihtimalinin olduğu dolum borusu civarı ve armatürler gibi bölgeler
1. Bölge, patlayıcı gaz-hava karışımının normal çalışma sırasında oluşma ihtimalinin olmadığı ve fakat olması halinde yalnız kısa bir süre için mevcut olduğu,
2. Bölge tankların yakın çevresi gibi bölgeler
olarak gruplandırılmaktadır.
Ayrıca, elektrik ve her türlü mekanik tesisatının projelendirilmesi, tesisi, işletilmesi, bakım/onarımı ve gerekli cihazların seçilmesinde patlayıcı ortamların dikkate alınmasına ihtiyaç duyulmayan bölgeye “Emniyetli Bölge” denilmektedir.
Tank doldurma ağzının herhangi bir kısmı ile 1. Bölgeye giren zemin kodunun altındaki çukurlar ve boşluklar 0. Bölgedir. Gevşek bir doldurma bağlantısından yatay düzlemde 3 m’lik bir yarıçap ve sıkı bir doldurma bağlantısından 1 m’lik bir yarıçap dahilinde, zemin seviyesinden 50 cm’ye kadar 1. Bölge kabul edilir. Tahliye
borusunun açık ucundan, bütün yönlerde 1 m mesafede 0. Bölge kabul edilir. Diğer taraftan, parlama noktası 37,8 ºC ve daha yüksek olan sıvılara “yanıcı sıvı” denir ve parlama noktası 37,8 ºC’nin altında olan sıvılara “parlayıcı sıvılar” denilir. Yanıcı ve parlayıcı sıvıların, Binaların Yangından Korunması Hakkındaki Yönetmeliğe göre, sınıflandırması Tablo 1’de verilmiştir. Parlama noktasının üzerinde ısıtılan Sınıf II ve Sınıf IIIA sıvılar, Sınıf I olarak kabul edilir. Akaryakıt istasyonlarında bulunan sıvıların yanıcılık sınıfları Tablo 2’de görülmektedir. Tehlike bölgeleri belirlenirken bu tabloda verilen sınıflandırma esas alınır.
3. Akaryakıt Depolama Tankları
Akaryakıt tankları, TS 8993’e veya TS EN 976-1’e uygun olmalıdır. Tanklar, imalâtçının talimatlarına göre yer altına tesis edilmeli, sağlam bir zemin üzerine oturtulmalı ve her tarafından en az 15 cm kalınlığında, temiz, yıkanmış, tane büyüklüğü 0,3 cm’yi aşmayan ve korozyon yapma etkisi olmayan kum ile her 15 cm’lik kalınlık için sıkıştırma yapılarak, hava boşluğu bırakmayacak şekilde doldurulmalıdır. Tanklar, düşürüldüğü veya yuvarlandığı zaman kaynak yerinin veya herhangi bir kısmının zarar görmemesi, delinmemesi ve koruyucu tabakasının sıyrılmaması için, çukura dikkatli bir şekilde indirilmelidir.
Yeni açılacak akaryakıt istasyonlarında, akaryakıt sadece yer altı tanklarında depolanmalıdır. Yeraltı tankı, yer altına tamamen gömülü, üzerindeki toprak tabakası en az 60 cm olan ve ayrıca üstü en az 10 cm’lik bir beton tabakası ile örtülen tankı ifade eder. Yeraltı tankı üzerinde araç trafiği olacak veya olma ihtimali
var ise, üzerinden geçecek araçların vereceği zararı önlemek üzere, tankın üzerinin en az 60 cm kalınlığında
sıkıştırılmış dolgu malzemesi ile ve dolgunun üzerinin de 15 cm kalınlığında demir takviyeli beton plaka ile kapatılması şarttır.
Beton plaka kullanıldığında, plakanın yatay düzlemde her yönde, tankın oluşturduğu alanın kenarlarından en az 50 cm taşması gerekir. Beton plaka ile üzeri kapatılmayan tankların üzerinden araç geçişini önlemek üzere, tankın gömülü olduğu alanın etrafı en az 180 cm yüksekliğinde tel örgü ile çevrilir.
Tanklarının depo sahasına ait olmayan arsa ve araziden uzaklığının en az 1 m olması şarttır. Tankların meskûn yerlere olan uzaklığı ile kendi aralarındaki uzaklık için Tablo 3’teki değerler esas alınır. Mesafeler tank dış cidarlarından ölçülen en kısa mesafedir.
Yeraltı tankları mekanik etkilerden korunmalı ve yangın hâlinde sızdırmaz kalabilmelidir. Korozyona dayanıklı olmayan malzemeden yapılmış yeraltı tankları, korozyon tehlikesine karşı, bir yalıtım tabakası ile korunmalıdır. Tankların kapatılmaz bir havalandırma borusu bulunmalı ve bu borunun doldurma sırasında gaz
sıkışmasına meydan vermeyecek ebatta olması şarttır. Bu şart, bölmeli tanklarda her bölme için geçerlidir. Havalandırma borularının kapalı hacimlere açılmaması ve zeminden en az 4 m yüksekte açık havaya çıkması gerekir. Boru uçları, yağmur ve yabancı madde girişine karşı korunmalıdır.
Tanklar, uygun şekilde topraklanmalı ve periyodik olarak denetlenmelidir. Katodik koruma yetkili teknik elemanlarca en az yılda bir defa olmak üzere periyodik olarak kontrol edilmelidir.
Tanktaki sıvı seviyesinin kontrolü için uygun bir donanım bulunmalı ve doldurma operatörü bu donanıma kolaylıkla ulaşabilmelidir. Tank doldurulurken sıvı seviyesi tank kapasitesinin % 90’ına ulaştığında duyulabilir şiddette sesli ikaz veren bir alarm sistemi veya sıvı seviyesi tank kapasitesinin % 95’ine ulaştığında tanka olan akışı otomatik olarak kesen donanım olmalıdır. Bu donanımlar normal veya acil havalandırma istemlerinin uygun şekilde çalışmasını engellememeli veya sınırlamamalıdır.
4. Akaryakıt Servis İstasyonları
Servis istasyonları kurulurken “Binaların Yangından Korunması Hakkındaki Yönetmelik” ve bu yönetmelikte yer almayan hususlar hakkında TS 12820 Standardı hükümlerine uyulur. Servis istasyonları için yönetmelikte belirtilen uyulması gereken mesafeler Tablo 4’te verilmiştir.
Yönetmelikte, tankların betonarme havuz içerisine yerleştirilmesi gerektiği, tank başına 45.000 litreyi geçmemek şartı ile, bir istasyonda 250.000 litre akaryakıt depolanabileceği belirtilmektedir. Akaryakıt servis istasyonunun tamamı, merkezi ve gelişmiş bir topraklama sistemine bağlanmalı, topraklama hattından bir seyyar uç, dolum ağzı muhafazası içine alınarak boşaltım yapan tankerlerin topraklanmasında kullanılmalıdır.
Tankerler dolum işlemine başlamadan önce statik yükten arındırılmalı, doldurma ve boşaltma esnasında tank ile tanker arasında statik elektrik yükü dengesini sağlayacak bağlantı yapılmalı ve tanker topraklanmalıdır.
Bütün elektrik tesisatı ve elektrikli cihazlar, tesis edildikleri yerler için uygun olmalı ve ana panolara kaçak akım koruma rölesi konulmalıdır. Bir koruma bölgesi, dışarısı ile irtibat noktası olmayan bir zemin, duvar, çatı veya diğer yapının ötesine geçmemelidir.
Yakıt hortumu ve tabancasının bir parçası olan bütün elektrik tesisatı ve elektrikli cihazlar Bölge 0’da kullanım için uygun olmalıdır. Sınıf I yakıtların depolandığı, doldurulup boşaltıldığı veya satıldığı yerlerdeki elektrik tesisatı ve elektrikli cihazlar Bölge-0 veya Bölge-1 şartlarına uygun olarak tasarımlanmalı ve tesis edilmelidir. Acil durumlarda bütün dispenserlere giden gücü kesmek için, dispenserlerden uzakta ve kolaylıkla ulaşılabilen bir yerde açıkça fark edilen devre kesici olmalıdır.
İkmal kolonları ve ikmal sistemleri, devrilmeye ve araç çarpmalarına karşı emniyete alınmalı, bunlar zemin seviyesinin altına ve özellikle bodrumlara konulmamalıdır. İkmal kolonunun 5 m yarıçaplı çevresinde, daha alt kotlardaki hacimlere giden kanal, boru ve tesisat açıklıklarının bulunmaması gerekir. Boru ve kabloların geçtiği kanallarda yanıcı buhar karışımlarının meydana gelmesi, kum doldurulması gibi yöntemlerle önlenmelidir. Boşaltma ünitesi, depo dolduğunda otomatik olarak kapanan bir vana ile donatılmalı veya vananın açma kolunda sabitleştirme düzeni bulunmalıdır.
Tank sahasındaki akaryakıt sızıntıları bir toplanma çukurunda toplanmalı, iki kademeli taşımalı bir sızdırma şebekesinden geçirilip uygun şekilde yapılmış bir foseptiğe verilerek mekanik temizleme yapılmalıdır. İstasyonda, her dispenser adasının yanında ve her binanın içerisinde, TS 862-EN 3’e uygun en az 1 adet 6 kg’lık kuru kimyevi tozlu, ilave olarak istasyon içerisinde farklı yerlerde ve doldurma ağzına 7 m’den yakın ve 25 m’den uzak olmayacak şekilde, asgari 89 B söndürme etkisi olan en az 2 adet 50 kg’lık kuru kimyevi tozlu tekerlekli yangın söndürme cihazı olması şarttır.
Seyyar yangın söndürücülerin yanında, özellikle araç ve dağıtım birimi yangınlarında kullanılmak üzere en az 1 adet 2 m x 2 m’lik yanmaz örtü bulunmalıdır. İstasyonda, yıldırım tehlikesine karşı TS 622’ye uygun bir paratoner sistemi olmalıdır. Dolum ve nefeslik bölgelerine “Sigara ve benzerleri içilmez, Aracınızın motorunu durdurunuz, Cep telefonu kullanılmaz” veya eşdeğer uyarı işaretleri dikkat çekici biçimde asılmalıdır. İstasyonda çalışanlar, ana dağıtım firması tarafından işleri ile ilgili sağlık, emniyet ve yangına müdahale eğitimine tabi tutulmuş olmalıdır. Ayrıca alarm ve tahliye eğitim ve tatbikatları yapılmalıdır.
Kaynaklar
- Prof. Dr. Abdurrahman Kılıç tarafından hazırlanan makale içeriğidir.
- Binaların Yangından Korunması Hakkındaki Yönetmelik, 2007.
- TS 12820 Akaryakıt İstasyonları - Emniyet Gerekleri, 2002.
- NFPA 30-Flammable and Combustible Liquids Code, 2008.
- NFPA 30A-Code for Motor Fuel Dispensing Facilities and Repair Garages,2008.
- NFPA 52 -Vehicular Fuel Systems Code, 2006
- Gök, Y.; Akaryakıt İstasyonlarında Yangın Tehlikeleri, Yangın Güvenlik (84),2005.
- Karayolları Kenarında Yapılacak ve Açılacak Tesisler Hakkında Yönetmelik,1997.